Ekonet Haber Taraftar Değil, Haberciyiz
Bir kez daha Ortadoğu alev alev yanıyor. Bir kez daha füzeler havalanıyor, çocuklar ölüyor, şehirler haritadan siliniyor. Ve bir kez daha Washington ellerini yıkayıp ben orada değildim tiyatrosunu sahneye koyuyor.
İsrail vuruyor, ABD susuyor. Ama bu suskunluk boşuna değil. Bu, aldatıcı bir sükunet, maskelenmiş bir onay, kirli bir stratejidir. ABD, İsrail’e vur diyor ama perde arkasından! Bu öyle bir ortaklık ki, biri tetiği çekiyor, diğeri fişeği veriyor. Biri kan döküyor, diğeri kamera arkasında senaryoyu yazıyor. Bu, bir savaş değil; bu, modern bir haçlı seferidir.
TRUMP “BENİM BAŞKANLIĞIMDA SAVAŞ OLMAYACAK” DİYORDU. PEKİ YA ŞİMDİ?
Trump sözde savaş istemiyordu. Ama bugün yaşananlara bakınca anlıyoruz ki o söylemler, sadece Amerikan halkını uyutmak içindi. Gerçekte ise, daha çok kan, daha çok gözyaşı, daha büyük kaos planlanmıştı. Çünkü Ortadoğu’nun yangını, Amerikan ekonomisinin yakıtıdır. Silah şirketleri, petrol baronları, savaş lobileri her bomba sesinde sevinç çığlıkları atıyor. İsrail’in vurduğu her hedef, Washington’daki karanlık odalarda planlanmış bir senaryonun parçası!
ABD, İSRAİL’İN ŞIMARIK ÇOCUĞU DEĞİL, ESAS BABASIDIR!
Bugün dünya kamuoyu, “İsrail mi bağımsız hareket ediyor yoksa ABD mi yönlendiriyor?” sorusunu soruyor. Cevap çok net: İsrail, ABD’nin tetikçisi, stratejik aparatı ve bölgesel kışkırtıcısıdır. İsrail hiçbir zaman kendi başına hareket etmedi. Hangi füze ne zaman atılacak, hangi şehir hedef alınacak, hangi medya mesajı servis edilecek… Bunların hepsi Washington merkezli bir senaryonun sahneye konmuş halidir.
RUBİO SUSUYOR, PENTAGON İZLİYOR, İSRAİL YAKIYOR! PEKİ YA ÜMMET NE YAPIYOR?
Sessizlikleriyle suça ortak olanlar, artık maskelerini indirmelidir. Ama asıl mesele ümmetin hala parçalanmışlığı, dağınıklığı ve sessizliğidir. İsrail bombalarken ümmet liderleri ya NATO toplantısında çay içiyor ya da ekonomik formlarda gülücükler saçıyor. Bu ne utançtır! Gazze bombalanırken, Tahran tehdit altındayken, Şam kan ağlarken birlik olamayan bir ümmet, kendine ümmet diyebilir mi?
BU ATEŞİ YA HEP BİRLİKTE SÖNDÜRECEĞİZ, YA DA TEK TEK YANACAĞIZ!
Ortadoğu’yu bir satranç tahtasına çevirenlerin hamlelerine artık karşı hamle verme zamanı geldi. Mekke’siyle, Medine’siyle, Kudüs’üyle, Bağdat’ıyla, Şam’ıyla, Kahire’siyle, İstanbul’uyla, Tahran’ıyla bir ümmet olma zamanı geldi. Artık ekranlara bakarak dua etmenin değil, sokaklara çıkarak, meydanlarda birleşerek, sesimizi yükselterek meydan okumanın zamanıdır!
ABD-İSRAİL İTTİFAKI YIKILABİLİR. AMA ÖNCE ÜMMETİN GAFLET İTTİFAKI DAĞILMALIDIR!
Kardeşler!
Bu coğrafyada gökten inen bombalara karşı sadece kınamak yetmez. Tüm mazlumların ahı, ümmetin üzerine bir sorumluluk yağmuru gibi yağıyor. Ve unutmayın! Mazlumların ahı, strateji dosyalarından daha güçlüdür.
Artık gölgelerden çıkma zamanı geldi. ABD’nin parmağının arkasına saklanan o sahte masumiyet perdesi yırtıldı. İsrail’in güvenlik yalanı yerle bir oldu. Geriye sadece küresel bir tiyatro, dökülen kan ve izleyenlerin utancı kaldı. Bu bir savaş değil sadece; bu, insanlığın vicdanına açılmış topyekûn bir saldırıdır.
Ve bu yangın henüz sana ulaşmadıysa, dua et ki geç kalmış olmayasın. Çünkü bu ateş sınır tanımıyor; sessiz kalan diller, duymazdan gelen kulaklar ve göz yuman vicdanlar da bu yangında birer kibrit çöpü oluyor.
Unutma, sen sustukça zulüm konuşur. Sen kıyam etmedikçe mazlumlar toprağa düşer. Sen sırtını döndükçe, her çocuk cesedi seni daha derinden vurur.
Ey ümmet!
Ya bugünü, bir uyanış günü yapacağız, ya da her günümüz birer yok oluş günü olacak.
Birlik olmazsak, tarihten silinmeye mahkumuz. Sessizlikle kaybediyoruz. Ayrılıkla kaybediyoruz. Kaybederken bile birlikte değiliz. Ve işte tam bu yüzden, şimdi değilse ne zaman? Şimdi değilsek kim?
Ya dirileceğiz birlikte, ya da boğulacağız ayrı ayrı!
Ama unutmayın!
Boğulanlar yalnız ölür, dirilenler hep birlikte tarih yazar.
