Medeniyetler Buluşması mı, Değerler Dağılışı mı?

Aziz DAĞTEKİN Yazdı

---

Papa’nın karşılanma töreni bu ülkede bir gerçeği yeniden hatırlattı!
Bizde protokol var, estetik yok.
Misafirperverlik var, ölçü yok.
Gösteri var, akıl yok.

Papa geliyor diye ülkeyi çaprazlama “medeniyetler buluşması”konseptine sokanlar belli ki kendi medeniyetlerinden bihaber. Papa’yı ağırlarsın, saygıyla karşılar, diplomasi gereğini yaparsın… eyvallah. Ama ilahi ile neden?
Hem de Peygamber Efendimize atfedilen bir ilahi ile?

Bu noktada artık sorunun diplomasi olmadığını anlıyoruz.
Sorun kimliksizliğin kurumsallaşması.

İroniyi bırakalım, gerçekle konuşalım. Bu, hoşgörü değil; özgüven kaybıdır.

Kimse bize “hoşgörü kültürü” falan anlatmasın.
Bin yıldır bu topraklarda hoşgörünün kitabını yazan milletin önüne bugün bir koro çıkıp “Papa için ilahi söyleme”tiyatrosu sahneliyor.

Üstelik genç kızlara kostüm diye Papa kıyafetinin yerli versiyonunu giydirerek…
Yani “yerli ve milli taklitçilik”.

Sanırsın tören değil, kutsallar arası cosplay yarışması.

Soruyorum: Bu ülkenin dini ritüeli ne zamandan beri protokol dekoru oldu?

Devlet ciddiyeti bu mudur?
Diplomasi anlayışı bu mudur?
Medeniyet kavrayışı bu mudur?

Anlaşılan bazıları için “medeniyetler buluşması” demek, kendi değerlerini törensel jestlerle sulandırmak.
Bizim kutsalımızı sahne malzemesi yapmak…
Kurumların ritüeli oyuncak haline getirmesi…

Ve sonra tüm bunları alkışlayıp “Çağ atladık!”diye sevinmeleri.

Kusura bakmasınlar ama bu ülke çağ atlamadı,
yalnızca çizgi aştı.

Politik olarak da soralım: Bu fotoğraf kimin işine yaradı?

Milletin mi?
Devletin mi?
Diplomasinin mi?

Hayır.
En çok memnun olan belli: Papa.

Çünkü Papa, bizim iç meselelerimizle ilgilenmez; o sadece gelir, törene bakar, “Ne hoş karşılandım!” der geçer.

Ama biz burada kalırız.
Bu sahnenin altındaki mesaj, bizim omuzlarımıza yüklenir.
Mesaj şudur:
“Sizin kutsallarınız, bizim şov malzememiz olabilir.”

Ve maalesef bu mesaj, bizden değil, bizim adımıza konuşanlardan çıkıyor.

Bir soru daha: Avrupa’da Diyanet Başkanımız böyle karşılanır mı?

Hayır.
Hayır.
Bin kere hayır.

Çünkü kimse kendi kutsalını pazarlık masasında hediye paketi yapmaz.
Dünya buna modernlik değil, acziyet der.

Acı olan misafirperverlik değil; inancın törensel aksesuar haline getirilmesidir.

Bir ülke, değerlerini koruyarak da modern olabilir.
Kendi ritüellerine saygı duyarak da diplomatik olabilir.
Kutsalını sahiplenerek de medeniyet gösterebilir.

Ama bizdeki bazı organizasyoncular, belli ki “modernlik” kelimesinin anlamını; protokol, estetik ve kutsal üçgenini bir PowerPoint sunumundan öğrenmiş.

Sonuçta ne oldu?
Papa mutlu.
Protokol mutlu.
Koro mest.
Millet şaşkın.
Kutsal mahcup.

Şimdi soruyorum: Bu organizasyonu kurgulayanlar bu millete bir açıklama borçludur.

Kim talimat verdi?
Kim onayladı?
Kim “Papa’ya ilahi söyleyelim, çok yakışır” dedi?
Kim “Papa kıyafeti gibi kostüm hazırlayın” önerisini kabul etti?

Bu ülkenin dini değerlerini bir PR projesinin dekoru haline getiren anlayış, milletin vicdanına hesap vermek zorundadır.

Misafirperverlik başka şeydir.
Kutsala sahip çıkmak başka.

Misafir gelir diye evi temizlersin; ama evsahibinin şahsiyetini kapının önüne bırakmazsın.